Shortcut




    [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!”

    ภารกิจที่บันทึกสถิติแล้ว [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!”

    ตั้งหัวข้อ by QUESTWed 8 Jan 2014 - 0:49

    เควส​ “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!”
    ระยะเวลา: 8 - 15 มกราคม 2557


    ประเภทเควส : ระดับ C
    จุดประสงค์ :  จับเรดรันเนอร์
    ค่าตอบแทน : เมล็ดพริกหยวกสีน้ำเงิน (หรือ 5 exp หากไม่สำเร็จ)
    ข้อตกลง : ความยาวในการเขียนฟ้อนต์ปกติ ไม่ต่ำว่า 30 บรรทัด

    อุปกรณ์ทำเควส : กรงจับมอนสเตอร์ไซต์ M (ให้ฟรีในครั้งนี้ - ซื้อได้ที่เบล็กสมิธ)
    คำอธิบายเควส :
    ในป่าเสียงเพลงที่แสนรื่นรมณ์ ใครจะหารู้ไม่ว่าวันดีคืนดีกลับมีมอนสเตอร์ขี้ขโมยแฝงกายเข้ามาในร่มพฤกษารอจังหวะชิงทรัพย์สมบัติของนักเดินทางที่ผ่านไปมา
    รายละเอียดเควส:
    [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!” Forumicon คุณกำลังเดินเล่นในป่าเสียงเพลง เมื่อรู้ตัวอีกทีสมบัติในกระเป๋าติดตัวคุณอย่างหนึ่งก็หายไปเสียแล้วแล้ว!? (ต้องเป็นไอเท็มที่อยู่ในกระเป๋า หากไม่มีจะโดยขโมย 10 เซีย แทน)
    [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!” Forumicon คุณใช้วิธีบางอย่างสืบเสาะไปจนเจอเจ้าเรดรันเนอร์
    [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!” Forumicon ทำการแย่งสมบัติกลับมาจากเรดรันเนอร์
    [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!” Forumicon จับเรดรันเนอร์ใส่กรง - ทำการสุ่มความสำเร็จ - หากสำเร็จให้RPGเดินทางต่อไปที่บึงมรกตบริเวณคอกมังกรเพื่อส่งมอนสเตอร์ให้ NPC ราคิน ผู้ดูแลผืนป่าเป็นคนจัดการ / หากไม่สำเร็จคุณจะสูญเสียไอเท็มในกระเป๋าหนึ่งชนิดและโดนเรดรันเนอร์แลบลิ้นปลิ้นตาใส่
    ข้อมูลตัวละคร:

    ฮี่ ฮี่ ฮี่ ฮี่ ฮี่ ...:

    ภารกิจที่บันทึกสถิติแล้ว Re: [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!”

    ตั้งหัวข้อ by Lukafonk D ForestWed 8 Jan 2014 - 14:50

    "ไป ๆ ๆ กับพวกเรา ชาวอีเดอเนีย~" เสียงร้องเพลงอันแสบแก้วหูดังไปทั่วป่าเสียงเพลง ใช่สิ ก็มันป่าเสียงเพลงนี่นา ลูกาฟองค์โยกตัวไปมาอยู่บนหลังของเครซี่คุง เจ้าซ้ายและเจ้าขวานกฮูกแคระนั่งเกาะอยู่บนเขาของเครซี่พร้อมกับเอาขนปีกอุดหูไว้ ลิตเติ้ลนอนเล่นอยู่ในกระเป๋าใส่สัมภาระติดอานที่พาดอยู่บนหลังของเครซี่คุง มันกำลังนอนหลับสบายใจเชียว

    หลังจากฤดูหนาวค่อยๆ มะลายหายไปก็เริ่มเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ เสียงนกร้องขับขานต้อนรับชีวิตใหม่ แสงแดดเริ่มแรงกล้าขึ้น แต่เหล่าไม้ใหญ่ก็ช่วยกันแผ่กิ่งก้านสาขาเป็นร่มเงาให้ลูกาฟองค์ 

    "ถ้าข้าตาย เขาจะมาปลูกข้าไว้ในป่าเสียงเพลงไหมนะ" ชายหนุ่มหัวเราะร่าพร้อมกับกระโดดลงจากหลังของเครซี่ เขาเดินสำรวจรอบๆ หาเป้าหมายของการวาดรูปในครั้งนี้ นั่นไง! กล้วยไม้ดินมรกต สีเขียวโปร่งแสงของมันช่างดึงดูและน่าหลงใหล ลูกาฟองค์ไม่รอช้ารีบสาวเท้าไปหยิบอุปกรณ์ที่อยู่ในกระป๋าสัมภาระบนตัวเครซี่มาอย่างกระตือรือร้น แต่แล้วอะไรบางอย่างก็พุ่งเข้าชนลูกาฟองค์อย่างรวดเร็วปานสายลม เครซี่เห่า(?) เจ้าซ้ายและขวากระพือปีกด้วยความตกใจ ลิตเติ้ลตื่นขึ้นมานั่งบนหลังเครซี่แล้วเริ่มเลียขนตัวเอง... มันอะไรกัน ลูกาฟองค์มองไปรอบๆ ไม่พบอะไรนอกจากใบไม้ไหวๆ แต่เดี๋ยวนะ นั่นมันรอยเท้าเหมือนจะรอยเท้าคนแต่ไม่ใช่ซะทีเดียว มันดูเรียวยาวกว่า มีรอยเล็บจิกลงไปในพื้นดินเหนียวด้วย เขาเริ่มสำรวจความเปลี่ยนแลโดยรอบซึ่งเป็นศูนย์ จากนั้นเขาก็หันมาสำรวจตัวเอง นั่นไง! ทองคำของเขาหายไปก้อนนึง

    "เจ้าหัวขโมย!" ลูกาฟองค์ส่งเสียงเกรี้ยวกราดแล้วเดินไปหาสัตว์เลี้ยงของเขา "ลิตเติ้ล! เจ้านำทางที" เขาออกคำสั่งน้ำเสียงจริงจัง ลิตเติ้ลฟุทไม่รอช้า มันรีบกระโดดเข้าไปดมกลิ่นรอยเท้าแล้ววิ่งนำทางไปทันที ลูกาฟองค์กระโดดขี่หลังเครซี่ตามไปอย่างรวดเร็ว 

    "พวกท่านน่ะขอรับ ขอทางหน่อยได้ไหมนี่" ลูกาฟองค์บ่นพึมพำขณะที่กิ่งก้านใบไม้ตีเข้ามาที่ลำตัวและใบหน้าของเขา จริงแล้วจะโทษต้นไม้ก็ไม่ได้เพราะเครซี่ชอบวิ่งเข้าไปในพุ่มไม้เองแทนที่จะวิ่งในพื้นที่โล่ง "เครซี่! ไปวิ่งทางโล่งสิขอรับ..อี๊ยยย" ลูกาฟองค์หยิบใบไม้ที่หลุดเข้าไปในปากออกมาเป็นกำ และแล้วพวกเขาก็มาหยุดอยู่ริมธาร ลิตเติ้ลหันมามองเครซี่พร้อมกับทำเสียงขู่ใส่จนเครซี่ต้องสงบเสงี่ยมแล้วนั่งลงอย่างว่าง่าย ใช่แล้ว มันทำให้ลูกาฟองค์ลื่นตกจากหลังของอสูรพฤกษาอย่างรวดเร็ว เขาคล้านไปสมทบกับลิตเติ้ลที่อยู่ตรงแนวพุ่มไม้ "ท่านแม่ทัพ ท่านพอเบาะแสอะไรเหรอท่าน" ลูกาฟองค์กระซิบกระซาบ ลิตเติ้ลหันมามองแบบแมวงงก่อนจะร้อง "เหมียว" แล้วเชิดหน้าเอาหัวแหวกพุ่มไม้ ลูกาฟองค์ถอนหายใจก่อนจะทำตาม

    ผู้เสียหายแหวกพุ่มไม้ออกแล้วมองทะลุไปยังอีกฟากของลำธาร ตรงนั้นมีกระท่อมเล็กๆ จริงๆ แล้วมันไม่น่าเรียกว่ากระท่อม น่าจะเรียกว่าเศษไม้เรียงตัว หรืออะไรที่แบบว่าย่ำแย่...คอกสัตว์ที่ร้านของเขายังสวยกว่าหลายสิบเท่า

    "เอาล่ะ นั่นมันเรดรันเนอร์สินะ" ลูกาฟองค์กล่าว...ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ลิตเติ้ลที่โผล่หัวออกมาข้างๆ หายตัวไป ลูกาฟองค์มุดกลับไปที่เดิมแล้วพบว่าเครซี่กำลังใช้ขาหน้าตะปบและเลียลิตเติ้ลเล่นอย่างเพลิดเพลิน

    "เครซี่ ปล่อยลิตเติ้ลนะ" ลูกาฟองค์เอ็ดเบาๆ มันทำตามโดยการปล่อยลิตเติ้ลออกไปและส่งสายตาอาลัยอาวร ลิตเติ้ลที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำลางสบัดตัวอย่างแรงเพื่อเอาคราบน้ำลายออกจนขนฟูฟ่องแล้วเดินกลับมาทำหน้าที่ต่อ

    "เหมียว" มันส่งเสียงร้องบอกถึงการพร้อมกลับมาทำหน้าที่

    "ดีมากเครซี่...เอาล่ะลิตเติ้ล เจ้านี่มันหัวขโมยเรดรันเนอร์ ไม่ได้ร้ายกาจหรือดุร้าย แต่มันกะล่อน เจ้าเล่ห์ แถมยังว่องไวปานสายลม" เขาหันมองลิตเติ้ลที่หรี่ตามองมาที่เขา "เฮ้...อย่ามองข้าแบบนั้น ข้าไม่ได้มีนิสัยแบบนั้นนะ..ถ้ากะล่อนก็มีบ้างนิดหน่อย" เขายักไหล่

    "เอาล่ะๆ เรามาเข้าเรื่องกันต่อดีกว่านะ เราบุกเข้าไปจับมันตอนนี้ไม่ได้ หมายถึงตรงๆ ไม่ได้ มันจะวิ่งหนี..วิ่งหนีน่ะเข้าใจไหม มันวิ่ง เร็วมากกกกกก" เขาพยายามอธิบายให้บรรดาสัตว์เลี้ยงของเขาฟังพร้อมกับท่าทางประกอบ "เพราะฉะนั้นเราต้องมีแผน เราจะหาอะไรสนุๆ เล่นกัน" ว่าแล้วเครซี่ก็ตรงเข้ามาเลียใบหน้าซีกซ้ายของลูกาฟองค์ไปทั้งแถบ "ไม่ใช่เล่นแบบนั้นเครซี่...แหวะ" เขาพูดหน้าไร้อารมณ์สุดๆ

    [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!” N8l0

    หลังจากระดมความคิดของมนุษย์ แมว อสูร และนกฮูกแฝดสองตัว พวกเขาก็ได้แผนการ ร้อยเล่ห์เสน่ห์แมว โดยการให้ลิตเติ้ลห้อยมูนสโตนไปล่อ ทำทีเป็นแมวน้อยหลงทางในป่าใหญ่เดินไปเจอบ้านพักของเจ้าเรดรันเนอร์ โดยทางลูกาฟองค์และเครซี่จะลอบไปทางด้านหลังเพื่อเข้าไปในกระท่อมหยิบทองคำของเขาคืนมา แล้วทำการรวบตัวเจ้าหัวขโมยไว้ด้วยเชือก และทุกอย่างก็จบลงอย่างสวยงาม...

    ทั้งหมดนั้นคือความคิดที่วางไว้ แต่ตอนนี้ได้เวลาลุยจริงแล้ว ลิตเติ้ลห้อยมูนสโตนไว้ที่คอ มันทำตัวมอมแมมสุดๆ ด้วยการเอาตัวไปคลุกกับดิน ซึ่งลูกาฟองค์สาบานได้เลยว่าจะต้องจับทุกตัวอาบน้ำเมื่อกลับไปถึงบ้าน ถึงแม้ว่าการอาบน้ำให้เจ้าพวกนี้จะเป็นวันบ้านแตกก็ตาม... เจ้าแมวดำเดินโซซัดโซเซข้ามลำธารไปแล้ว ขณะที่มนุษย์กับอสูรอ้อมไปทางด้านหลังอย่างเงียบๆ ลูกาฟองค์ซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ข้างๆ กระท่อมเศษไม้เรียงตัว เขากำลังจับตาดูแมวสุดที่รักอันใสซื่อ ไร้เดียงสาของเขา มันเดินโซวัดโซเซมาหยุดอยู่หน้าลานดินเล็กๆ หน้ากระท่อมของเรดรันเนอร์ เจ้าหัวขโมยตกใจนิดหน่อยแต่ก็ทำเป็นไม่สนใจ มันกำลังยุ่งอยู่กับการจัดของที่ขโมยมาได้ใส่หีบแล้วเอาเข้าไปเก็บไว้ในกระท่อมก่อนจะออกมาย่างปลา 

    มันยังไม่เห็นมูนสโตน... ลูกาฟองค์เอ่อยด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาแล้วส่งสัญญาณให้ลิตเติ้ลเป็นท่าทางภาษามือ ลิตเติ้ลเข้าใจ มันเหล่ตามองมาทางเขาแล้วสบัดหางไปมาเป็นรูปตัว O หมายความว่าเข้าใจแจ่มแจ้ง

    ลิตเติ้ลส่งเสียงร้องครวญครางเพื่อเรียกร้องความสนใจพร้อมกับนอนหงายเอาอุ้งเท้าหน้าขยับมูนสโตนให้ต้องแสงแดดส่องแสงประกายระยิบระยับ มันได้ผล เจ้าหัวขโมยนั่นจ้องมนูสโตนที่อยู่บนคอของลิตเติ้ลตาเป็นมัน แต่ลิตเติ้ลก็ฉลาดพอที่จะพลิกตัวกลับในท่าเตรียมพร้อมหากเรดรันเนอร์พุ่งเข้าโจมตี มันขยับห่างเล็กน้อยทำเป็นหวาดกลัว เรดรันเนอร์ท่าทางจะคิดว่าลิตเติ้ลเป็นแมวขี้กลัวจริงๆ มันมองซ้ายมองขวาแล้วเดินไปหยิบปลาที่เพิ่งย่างสุกมาวางว้ให้ลิตเติ้ล มันกำลังพยายามเอาใจลิตเติ้ลให้ไว้ใจมันแล้วเอามูนสโตนมาจากคอของแมวผู้น่าสงสาร แต่ยังเร็วไปหลายขุมนัก ลิตเติ้ลทำเป็นดมแล้วเอาลิ้นแตะเนื้อปลาพร้อมกับร้องออกมาอย่างน่าสงสารสุดๆ ...มันร้อน ใช่แล้วปลามันร้อนเกินไป หัวขโมยทำหน้างงก่อนตัวสินใจค่อยๆ เลาะเนื้อปลาออกมาทีละชิ้นและเป่าให้หายร้อน มันพยายามสุดๆ แต่ก็ไม่มากพอที่จะทำให้ลิตเติ้ลเข้าใกล้มันได้มากพอ ลูกาฟองค์ผู้ดูเหตุการณ์อยู่เงียบๆ ส่ายหน้าให้กับมารยาของแมว เพราะลิตเติ้ลไม่กินปลา มันกินแต่ฟักทอง

    เจ้าแมวเริ่มงอแง มันร้องเสียงดังน่ารำคาญ แน่นอนว่าเรียกร้องความสนใจ และเป็นสัญญาณบอกให้อีกฝ่ายเริ่มปฏิบัติการ ลูกาฟองค์ไม่รอช้า เขาสั่งให้เครซี่ไปรออยู่ด้านนอกขณะที่ตัวเองค่อยๆ ย่องเข้าไปในกระท่อมเล็กๆๆๆๆๆๆ เหลือเกิน... เขามองไปรอบๆ ในบ้านอันมือดสลัว ภายในนั้นมีของสีสันแวววาวมากมาย ท่าทางมันจะแพ้ของที่ดูมีค่า ทั้งเครื่องทองเหลือง เข็มกลัด แว่วกรอบทอง และนั่น หีบไม้ใบเล็กๆ ที่เขาเห็น ลูกาฟองค์รีบเดินไปเปิดมองออกและเขาก็พบกับแร่มากมาย แร่ทองก้อนนี้ของเขา ชายหนุ่มรีบหยิบใส่กระเป๋าทันที และแร่อื่นๆ เพชร อเล็กซานไดรซ์ มรตก เพชรสีชมพู! ช่างเป็นหัวขโมยที่ตาถึงจริงๆ ลูกาฟองค์โกยทุกอย่างใส่ถุงผ้าแล้วมัดปากถุงอย่างแน่นหนาแล้วมองหาเชือก เขาเจอมันแขวนอยู่ในกระท่อมมัดมันให้เป็นบ่วงแล้วเดินย่องออกไปจากกระท่อม เดินเขาไปด้านหลังของเรดรันเนอร์ที่กำลังจะคว้ามูนสโตนจากคอของลิตเติ้ล

    "เหมียววววววววววว" ลิตเติ้ลมองลูกาฟองค์ที่ย่องมาทางด้านหลังของหัวขโมยด้วงดวงตากลมโตอันสดใส เขากำลังจะคล้องห่วงใส่เจ้าหัวขโมยตัวแสบ ใกล้ได้แล้ว...อีกนิด

    "คร่าาาาาา!" เรดรันเนอร์ไหวตัวทัน มันหันมามองลูกาฟองค์พร้อมกับร้องคำรามเสียงดังด้วยความตกใจ ลูกาฟองค์เองก็ตกใจ แทนที่จะรีบคล้องห่วงแต่กลับกระโดดถีบเรดรันเนอร์ออกไปด้วยความตกใจ

    ทันทีที่ได้สติเจ้าหัวขโมยก็รีบวิง่หนีไปอย่างรวดเร็ว ลูกาฟองค์รีบวิ่งตามไปอย่างตาลีตาเหลือก เขาไม่น่าถีบมันเลยให้ตายสิ ทำไมไม่เอาเชือกจับมันไว้นะ แต่ว่าตอนนี้ต้องรีบวิ่งแล้ว เจ้าเรดรันเนอร์เริ่มห่างออกไปทุกทีๆ

    "เครซี่บอย มาช่วยป๊ะป๋าเร็ววว!" ลูกาฟองค์ตะโกนเรียกอสูรพฤกษาที่ถูกสั่งให้นอนรอ

    สุ่มความสำเร็จ จับเรดรันเนอร์ (สำเร็จ)


    [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!” Dota2_ShagbarkRunn
    ในขณะที่มีเพียงเสียงหอบแฮ๊กๆ ของลูกาฟองค์ ดี ฟอเรสก็ยังมีอีกเสียงดังมาจากด้านหลัง เครซี่วิ่งตะกุยตะกายมาอย่างกระตือรือล้นมันวิ่งประชิดด้านข้างชายหนุ่ม ลิ้นห้อยออกมาโปรยน้ำลายไปตามทางทำให้เกิดมอสปกคลุมพื้นดินเป็นทางยาว มันหันมองทางสลับกับหันมองเจ้านายของมัน

    "ไปคาบมา!" 

    ลูกาฟองค์ชี้ไปยังเรดรันเนอร์ที่วิ่งไกลออกไปทุกทีๆ เครซี่เห่ารับแล้วโกยฝีเท้าไปอย่างรวดเร็ว แล้วมันก็..."บิน!" 

    [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!” Dota2_ShagbarkFlyRunn

    เครซี่บินอย่างรวดเร็วเหนือผืนป่าด้วยความพยายามอย่างยิ่งของนกฮูกแฝดผู้น่าสงสาร ลูกาฟองค์ยืนหอบมองไปในป่าลึกด้วยความหวังอันเล็กๆ แต่แล้วหัวใจของเขาก็พองโตเมื่อเห็นเครซี่วิ่งพังหินและต้นไม้มาแต่ไกลพร้อมกับคาบอะไรบางอย่าง ใช่แล้ว เขาสั่งให้เครซี่ไปคาบมา มันก็เลยวิ่งไปคาบเรดรันเนอร์มาให้ลูกาฟองค์ มันคาบเรดรันเนอร์ที่ชุ่มไปด้วยน้ำลายหนีดๆ แล้ววิ่งรอบผู้เป็นเจ้านายด้วยความสนุกสนาน มันกำลังนึกว่านี่คือการเล่นอีกแบบหนึ่ง ใช่แล้ว เล่นไล่จับเรดรันเนอร์ไง เขาสั่งให้เครซี่คาบเรดรันเนอร์ไว้แบบนั้นห้ามคายออกมา เจ้าหัวขโมยบ่นภาษาอะไรที่ฟังไม่ออกทั้งน้ำตา แต่ใครจะสนล่ะ... ทั้งหมดกลับไปยังกระท่อมของเรดรันเนอร์ที่ซึ่งลิตเติ้ลนอนขดตัวเฝ้าถุงผ้าที่บรรจุสมบัติที่ถูกขโมยมาไว้อยู่ ลูกาฟองค์ทำการเรียกกรงเวทย์สำหรับกักขังมอนเตอร์ขนาดกลางออกมาจากห้วงมิติเป็นกรงแบบติดล้อ เขาสั่งให้เครซี่คายหัวขโมยเข้าไปในกรง ดูเหมือนว่าเครซี่จะแอบเศร้าเล็กน้อยกับการที่ต้องโยนของเล่นเข้ากรง

    หลังจากพักทานอาหารที่เรดรันเนอร์ทำไว้ให้(แย่งอาหารหัวขโมยกิน) พวกเขาก็เดินทางไปยังบึงมรกต สถานที่อยู่ของราคินผู้ดูแลผืนป่าแถบเฮอร์เคิฟ เขาไม่ได้เจอราคินนานมากแล้วล่าสุดก็วันที่ราคินช่วยเขาตีเหล็กทำเข็มกลัดกุหลาบจิตภูตให้กับเดอี ทั้งสองนั่งคุยกันถึงเรื่องทั่วไปที่ระเบียงหน้าบ้านของราคิน พูดถึงเรื่องลิโฮเป็นส่วนมาก...ไม่ค่อยมีใครรู้สักเท่าไหร่ว่าราคินแอบชอบลิโฮ ลูกาฟองค์แทบจะหัวเราะตกเก้าอี้เมื่อเห็นใบหน้าเขินอายของราคิน มันไม่เหมาะกับหน้าของเขาเลยจริงๆ ลิตเติ้ลนั่งกินฟักทองอยู่บนเก้าอี้ตัวที่สาม ทำตัวนั่งฟังการสนทนาราวกับตัวเองเป็นมนุษย์ในร่างแมว ส่วนเครซี่นั่นก็วิ่งเล่นกับมายเบบี้ของราคิน วิ่งไล่กันไปมารอบกรงที่ขังเรดรันเนอร์ แน่นอนว่าเรดรันเนอร์รำคาญสุดๆ แต่ถ้าเขาออกไปจากกรงเมื่อไหร่ ไม่ถูกเครซี่คาบไว้ในปากก็คงจะถูกมายเบบี้นั่งทับแบนเป็นแผ่นแป้งเป็นแน่ 

    "ช่างเป็น...วันที่แสนสนุกจริงๆ นะขอรับ" ลูกาฟองค์ยกชามิ้นท์ผสมน้ำผึ้งขึ้นดื่มแล้วฉีกยิ้มกว้าง


    แก้ไขล่าสุดโดย Lukafonk D Forest เมื่อ Wed 8 Jan 2014 - 15:22, ทั้งหมด 1 ครั้ง

    ภารกิจที่บันทึกสถิติแล้ว Re: [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!”

    ตั้งหัวข้อ by Lunar EclipseWed 8 Jan 2014 - 14:50

    The member 'Lukafonk D Forest' has done the following action : เหตุการณ์สุ่ม

    '001 วงล้อแห่งโชคชะตา' :
    [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!” Zo4
    Result :
    [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!” Kpg

    ภารกิจที่บันทึกสถิติแล้ว Re: [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!”

    ตั้งหัวข้อ by Viento NewtearThu 9 Jan 2014 - 7:01

    [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!” Netria_zps1e6c7479
    "หากเธอนั้นพร้อม สานต่อความฝัน หากเรามีกัน ฝันคงก้าวไกล"
    "ไม่ว่าเส้นทาง ยากเย็นเพียงไหน จะมีพวกเรา ก้าวไปด้วยกัน"
    "สู่ความฝันของเธอและฉัน แม้เส้นทางนั้นมันยังแสนไกล"
    "เชื่อสิว่าเราไม่ห่างไปไหน ไม่ว่ายังไงฉันจะเคียงเธอ รักเธอเสมอ และตลอดไป.."

    เนเทรียเดินเล่นอยู่ที่ป่าเสียงเพลง เธอร้องเพลงตามทำนองบรรเลงของเหล่าเอลฟ์ วันนี้เธอมีนัดกับเพื่อนของเธอ กระรอกน้อยแห่งป่าเสียงเพลง วันนี้เธอมาพร้อมกับเพื่อนสัตว์เลี้ยงของเธอทั้งสามคือ โนเนมทรี โนเนมไฟว์และ โนเนมเซเว่นแต่ทว่า...

    [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!” Bugger[QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!” Mq5n[QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!” W6vq

    "ทำไมกระรอกน้อยยังไม่มากันนะ ปกติเขาจะมารอเราที่นี้ตลอดเลยนี่นา เขาไม่เคยผิดนัดเลยด้วย" เนเทรียขึ้นขี่หลังของโนเนมเซเว่น เธออุ้มโนเนมทรีขึ้นไปบนไหล่ขวาและจับโนเนมไฟว์ไว้ไหล่ซ้าย
    "ไปตามกระรอกน้อยกันเถอะ เซเว่นจัง ช่วยพาฉันไปทีนะจ๊ะ" เธอขี่โนเนมเซเว่นไปจนถึงเขตของเหล่ากระรอก
    "เซเว่นจังจ๊ะ ลดความเร็วลงนะ แค่เดินช้าๆก็พอแล้วจะ" เนเทรียบอกโนเนมเซเว่น เธอกวาดสายตาไปรอบๆ
    "คือว่า หนูชื่อว่า วิเอนโต้ เนเทรียแห่งเผ่าลูผสมค่ะ หนูมาหาเพื่อน่ะค่ะ ต้องขอโทษรบกวนทุกคนนะคะ"
    ไร้เสียงตอบรับใดๆ "แย่ล่ะสิ แบบนี้... เซเว่นจ๊ะ ขอฉันลงก่อนละกันนะ" เธอลงมาจากหลังของโนเนมเซเว่น
    และเดินตามหาบ้านของเพื่อนเธอ 
    "กระรอกน้อย กระรอกน้อยจ๋า นี่เนเองนะคะ ได้ยินเเล้วตอบด้วยค่ะ"และแล้วเธอก็เจอกับเพื่อนของเธออยู่ที่โพรงไม่ไกลนั่น เด็กสาวรีบวิ่งไปหาทันที.. สภาพที่เห็นคือบ้านของเขาเสียหายและเหมือนจะมีของหายไปด้วย "มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย"
    "กระรอกน้อยจ๊ะ เป็นอะไรมากไหม" เธอจับเพื่อนของเธออกมาแล้วลูบหัวอีกฝ่ายที่กำลังตัวสั่นเบาๆ [เนจ๋า เกิดเรื่องใหญ่แล้วล่ะ เจ้าเรดรันเนอร์มันมาขโมยลูกนัททองคำ สมบัติสำคัญของพวกเรา]
    "เรดรันเนอร์ ได้ยินมาว่าช่วยนี้มีพวกนั้นออกมาขโมยของของชาวบ้าน คงเป็นความจริงสินะ" 'เจ้าพวกนั้นมันวิ่งเร็วมากๆ แถมยังประสาทไวอีก แต่มันก็ต้องมีจุดอ่อนบ้างแหละน่า' เธอครุ่นคิดอยู่ครู่นึง "ฉันจะจับมันแล้วก็เอาของของเธอมาคืนให้เองจ๊ะ ไม่ต้องห่วงนะ" เนเทรียได้รับกรงจับมอนสเตอร์จากกระรอกน้อย 1 ea
    "ทรีจัง เซเว่นจัง ฝากดูเเลกระรอกน้อยกับทุกคนที่นี้ด้วยนะจ๊ะ ฉันจะไปกับไฟว์ล่ะ" โนเนมไฟว์ที่ดื้อสุดๆฉุดไม่อยู่คงจะปล่อยไว้ไม่ได้ ไม่งั้นคงพังบ้านต้นไม้ของเหล่ากระรอกเป็นแน่... เนเทรียอุ้มไฟว์ออกไปกลางป่า แล้วก็เริ่มร้องเพลงพิเศษของเธอ..

    "ฉันนั่นรวยดั่งราชินี ราชินี รวยมากมี ฉันนั้นรวยดั่งราชินี มีกล่องใส่สร้อยทอง"
    "ฉันนั่นรวยดั่งราชินี ราชินี รวยมากมี ฉันนั้นรวยดั่งราชินี ฉันมีเพชรมากมาย"

    และแล้วก็มีเงาสีดำพุ่งเข้ามาหาเธอ ขวับ มันจับกล่องในมือเธอไป และกล่องนั้นคือ ซุปเหงือกปลา นั่นเอง
    "สำเร็จ" เธอรีบชกไปที่หน้าของอีกฝ่ายแต่ไม่ทำการ มันเอี้ยวตัวหลบและวิ่งหนีไปได้...
    "แย่จริง จะทำยังไงดีล่ะเนี่ย"เธอไม่มีทางเลือกแล้ว "คงต้องใช้ไม้ตายแล้วล่ะ บางที่ฉันประมาทมันเกินไป"
    "ถ้าเราใช้เงาใบไม้คงจับมันได้สบายๆแล้วแท้ๆ แต่ดันเก็บไว้บนกระเป๋าของเซเว่นซะนี่"
    "เราจะกลับไปเอา หรือว่าจะปล่อยทิ้งไว้ดีล่ะเนี่ย..." [สมบัติสำคัญของพวกเรา] เธอนึกถึงคำพูดของกระรอกน้อยแล้วลูบสร้อยและกำไลของตัวเอง "ของสำคัญสินะ"
    "ยังไงก็ปล่อยไว้ไม่ได้" เธออุ้มโนเนมไฟว์ให้เกาะหลังของเธอ "เกาะเเน่นๆนะไฟว์"
    "ถ้าเธอหายไป ฉันคงเสียใจมากเลยล่ะ" โนเนมไฟว์เหมือนจะเข้าใจและเกาะเสื้อของเนเทรียไว้เเน่น เด็กสาวปีนขึ้นไปบนต้นไม้และกระโดดไปตามต้นไม้ทีละต้นอย่างรวดเร็ว นี่เป็นทักษะของเธอ
    เธอกระโดดไปเรื่อยๆ พร้อมมองหาเจ้าตัวการ "นั่นไง" เธอเห็นหลังของมันแล้ว มันกำลังแกะกล่องของเธอ
    "ก็ฉันมัดไว้ซะแน่นหนานี่นะ แหะๆ" เธอหยุดกับที่แล้วซ่อนตัวเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว...
    "มันกำลังแกะอยู่ ตอนนี้แหละ" เธอกระโดดลงไปแล้วพุ่งเข้าหาอีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว...
    "ไม่นะ" เรดรันนอร์รู้ตัวแล้ว มันทิ้งของเอาไว้ และวิ่งหนีหายไปในทันที..
    "ขอโทษนะไฟว์จัง ฝากด้วยนะ" เนเทรียขว้างโนเนมไฟว์ออกไปใส่อีกฝ่ายสุดแรง แล้วเธอก็วิ่งตามไป


    สุ่มจับเรดรันเนอร์ (สำเร็จ)


    โนเนมไฟว์เข้าปะทะกับหัวของเรดรันเนอร์อย่างจัง และดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะมึนมาจนสลบไปเลยทีเดียว
    "ทำได้ดีมากเลย ไฟ..." โนเนมไฟว์พุ่งเข้าไปข่วนเธอ "โอ๊ย" มันยังคงข่วนซ้ำๆและยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย
    "โอ้ย ไฟว์จัง ฉันขอโทษนะ" โนเนมไฟว์หยุดมือและน้ำตาไหลหยดออกมาเล็กน้อย
    เนเทรียเช็ดน้ำตาของโนเนมไฟว์ปลอบอีกฝ่ายด้วยการ ลูบหัวของอีกฝ่ายๆเบาๆ "ขอโทษนะจ๊ะ"
    น้ำตาเอ่อล้นออกมาจากดวงตาของสาวน้อยเช่นกัน "แหะๆ เจ็บจังเลยนะเนี่ย"
    เจ้าตัวน้อยเลียเเผลของเจ้านายที่ตัวเองข่วนเป็นการขอโทษ และทำหน้าตาเหมือนจะร้องอีกครั้ง "ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ"
    "ฉันไม่โกรธเธอหรอก"โนเนมไฟว์กระโดดเข้าหาอ้อมอกของเธอและเธอก็กอดมันเอาไว้ พร้อมกับปาดน้ำตาทิ้ง
    "เอาล่ะ จับกุมเสร็จสิ้น" เธอเอาเรดรันเนอร์ใส่กรงและ พันเเผลที่ขาของตัวเอง ซึ่งก็ไม่ได้ลึกอะไรมาก
    เนื่องจากมันก็คงไม่ได้อยากทำร้ายเธอให้เจ็บตัวจริงๆ "เธอคงกลัวสินะจ๊ะ นี่บิสกิตน้ำผึ้งนะ"
    เธอหยิบขนมในกระเป๋าของเธอยื่นให้เจ้าตัวเล็กกิน ดูมันจะชอบมากๆเลยทีเดียว
    ทางเจ้าเรดรันเนอร์ก็ยังคงนอนไม่ได้สติอยู่ในกรงที่ได้มาจากกระรอกน้อยแต่ก็คงจะฟื้นในอีกไม่นาน
    "เรากลับไปหาทุกคนกันเถอะ" เนเทรียแบกและกระเป๋าที่ใส่ของที่ขโมยมาของเรดรันเนอร์ไปยังหมู่บ้านกระรอก
    "ฉันกลับมาแล้วล่ะกระรอกน้อย ฉันจับมันได้สำเร็จและได้ของของทุกคนคืนมาแล้วด้วย"
    เธอโชว์ของในมือเธอให้ดู "นี่ๆ ใช่อันนี้ไหมจ๊ะ" มันคือลูกนัททองคำที่กระรอกน้อยโดนขโมยไป
    เนเทรียยืนให้กระรอกน้อยลงในบ้านของเขา "วันนี้คงต้องขอพาเจ้านี่ไปส่งให้ท่านพี่ราคินก่อนนะจ๊ะ"
    "แล้วไว้มาเล่นด้วยกันวันหลังนะคะ" เด็กสาวยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างอิ่มเอิบก่อนจะขี่โนเนมเซเว่นพร้อมส่งของ
    [ขอบคุณมากนะ เนจ๋า] กระรอกน้อยกอดของในออกอย่างพอใจ เขาคงไม่อยากเสียมันไปอีกแล้ว..
    "ไม่เป็นไรหรอก ก็กระรอกน้อยเป็นเพื่อนของฉันนี่นา จริงด้วย ฝากของที่โดนขโมยมาไปคืนเจ้าของด้วยนะคะ" 
    [ได้เลยจ๊ะ เนจ๋า เชื่อมือฉันได้เลย] กระรอกน้อยตอบรับคำขออย่างร่าเริงกระโดดโลดเต้นไปมา
    "แหะๆๆ ไปละนะคะ บายค่ะ" 
    [โชคดีจ้า] ว่าแล้วเธอก็ขี่โนเนมเซเว่นออกไปยังคอกมังกร
    ณ คอกมังกร...
    "สวัสดีค่ะท่านพี่ราคิน เนเทรียเองค่ะ" เนเทรียเดินไปหาผู้คุมกฏแห่งเฮอร์เคิฟที่รู้จักกับเธอเป็นอย่างดี..
    "หนูเอาเจ้านี่มาฝากให้ท่านพี่จัดการน่ะค่ะ มันขโมยของไปทั่วเลยล่ะ แย่มากๆเลย แบบนี้" เธอวางกรงลงข้างหน้าของราคินซึ่งเจ้าเรดรันเนอร์ก็ยังคงไม่ได้สติอยู่เช่นเดิม
    "เหนื่อยหน่อยนะคะ ท่านพี่ มีตัวแบบนี้เยอะแยะเลยเนี่ย มันมาจากไหนกันนะ" ไม่ทันไรเรดรันเนอร์ก็ตื่นและกระแทกกรงอย่างรุนแรง มันต้องการออกไปให้ได้ โนเนมไฟว์เด้งไปหาอีกฝ่ายแล้วทำหน้าดุใส่ โนเนมเซเว่นจิกกรงเล่น พร้อมกับโนเนมทรีที่นอนท่าราชาอยู่บนกรง...
    "ฮะๆๆ" เธอหลุดขำกับภาพที่เจอ แต่ทว่าเจ้าเรดรันเนอร์กลับจ๋อยและคอตกไป เนเทรียรู้สึกสงสารเล็กน้อย
    "นี่ ฉันชื่อ วิเอนโต้ เนเทรีย เรียกว่าเนหรือเน็ทก็ได้นะ ยินดีที่ได้รู้จัก" เธอพูดคุยกับเรดรันเนอร์ตัวนั้น
    แต่มันกลับไม่สนใจเลยสักนิด "เฮ้อ ฟังนะคะ สิ่งที่เธอทำน่ะมันผิดนะ ของบางอย่าง มันสำคัญมากสำหรับเขา"
    เธอลูบสร้อยและกำไลประจำตระกูลของเธออีกครั้ง "ฉันเองก็มีอของสำคัญจากคนที่สำคัญเหมือนกัน" เนเทรียจ้องตากับอีกฝ่ายไว้ไม่ให้หนีไปไหน "อย่าหลบตานะคะ ฉันรู้ว่าคุณก็มีของสำคัญเช่นกัน"
    "หากของสำคัญของคุณโดนขโมยไป คุณก็คงเสียใจมากใช่ไหมล่ะ" เรดรันเนอร์ดูเหมือนจะตั้งใจฟังมากขึ้น
    "แหะๆ ไม่ว่ายังไงสิ่งที่คุณทำมันก็ผิด" เรดรันเนอร์ทำหน้าเศร้า "แต่ว่านะคะ ถ้าคุณสำนึกผิด รับโทษตามกฏ"
    "แล้วก็ หลังจากหมดโทษ มาทำงานเป็นพนักงานส่งของล่ะก็ มันจะดีไม่น้อยเลยใช่ไหมล่า" เธอพูดด้วยรอยยิ้มและตาของเรดรันเนอร์ที่จ้องมองเธอเปล่งประกาย
    "เพราะฉนั้น ฉันจะรอพบกันอีกครั้งในวันที่คุณทำงานไปรษณีย์นะคะ"
    "เรามาร่วมดูแลรักษาของสำคัญของทุกคนกันเถอะ แถมได้เงินด้วยล่ะ จริงไหม?" เรดรันเนอร์น้ำตาไหลออกมา"อย่าร้องไห้ไปเลยนะคะ สู้ๆนะ เราแก้ตัวกันได้"
    "พวกเราพร้อมรับฟังปัญหาของกันและกันเสมอ เพราะพวกเราคืออีเดอเนียยังไงล่ะค่ะ" เรดรันเนอร์สงบลงมากเลยทีเดียว เจ้าสามตัวป่วนโนเนม ทรี ไฟว์ และเซเว่นก็เช่นกัน
    "ขอฝากด้วยนะคะ ท่านพี่ราคิน แล้วเจอกันนะคะ ทั้งสองคน" และเธอก็จากไปด้วยรอยยิ้มอย่างมีความสุข มันเป็นความทรงจำที่ดีอีกวันของเธอเลยทีเดียว


    แก้ไขล่าสุดโดย Viento Netria เมื่อ Thu 9 Jan 2014 - 8:46, ทั้งหมด 2 ครั้ง

    ภารกิจที่บันทึกสถิติแล้ว Re: [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!”

    ตั้งหัวข้อ by Zonne CapuletTue 14 Jan 2014 - 13:48

    " ooh baby baby ถ้าเธอคิด ว่าเธอไม่รักและไม่เหลือเยื่อใย

    ได้โปรดอย่า cry cry cry ทำให้ฉันหวั่นไหว จะทิ้งกัน จะพูดว่าเธอยังรักฉันทำไม "
    เสียง เพลงดังเป้นจังหวะเร้าใจ ซอนเน่เลิอกที่จะกระโดดหมุนไปมาแล้วเดินวนไปรอบป่าเสียงเพลง เสียงตึงๆเหมือนของหนักดังมาค่อยตามหลังเธอ หมีโบบิอ้วนกลมสีขาวยิ้มยิงฟังคมให้กับเจ้านายของตัวเองก่อนเด้งดึงไปมาแบบ มีความสุข
    " เดี่ยว!! " หญิงสาวรีบตะโกนหยุดเจ้าหมีที่เริ่มขยายขนาดตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ
    " อีหนู หยุดเด้งก่อน " ทุ่มตัวเองไปกอดรัดร่างโบบิสีขาวให้หยุดการเด้ง โบบิมันพยายามขืนตัวเองเพื่อเด้งต่อไปจนร่างทั้งร่างของซอนเน่ต้องเด้งตาม มันไปด้วย กิ่งไม้ตามต้นปาดเข้าที่แขนเธอจนเป็นรอยแผลบางๆ เจ้าหมีชะงักเมื่อเห็นเจ้านายตัวเอง มันเอนตัวให้เจ้านายสไลด์ไปนอนพิงต้นไม้ ก่อนจะเด้งตัวเข้ามาดูบาดแผล ดวงตาสีดำดูเศร้าสร้อยมันสำนึกผิดที่เล่นจนลืม ซอนเน่มองเจ้าหมีอย่างแปลกใจที่มันยอมหยุดเด้งตัวเองสักทีขนาดตัวของมันลดลง เรื่อยก็เถอะแต่มันก็ยังเด้งตัวไปรอบๆทำให้ขนาดตัวยังลดลงช้ามาก รอยยิ้มหวานแสยะขึ้นก่อนพุ่งไปกดเจ้าโบบิสีขาวให้จมพื้นอีกครั้ง

    สาย ลมบางอย่างพัดโฉบผ่านร่างของทั้งสองที่กำลังมั่วพยายามสู้กันกับขนาดตัวที่ เล็กลงช้าๆ โบบิที่เหมือนจับสัมผัสได้มันหยุดขัดขืนแล้วมองเจ้านายของตัวเองร่างกายของ มันตอนนี้เตี้ยกว่าเข่าของเธอซะอีก
    " มีอะไรเหรออีหนู " ซอนเน่นิ่แล้วมองตาม สายตาของโบบิทำให้เธอเริ่มสังเกตรอบตัว พุ่มไม้ที่อยู่ห่างไกลลิบไหวเบาๆเหมือนพึ่งมีคนวิ่งผ่านไปแต่รอยเท้าที่อยู่ บนพื้นกลับใหญ่โตเกินที่จะเป็นรอยเท้าของมนุษย์
    " นี้มันรอยเท้าตัวอะไร? "
    เธอย่อตัวลงพยายามมองรอยเท้าบนพื้นดิน มือรื้อของในกระเป๋าเพื่อหาหนังสือข้อมูล แต่เดี๋ยวนะมีบางอย่างหายไป!
    " ปลาแซลมอนอั๊วหาย ฮืออออ" น้ำตาเริ่มปริ่มออกมาจากตาน้ำตาลไหม้ทั้งสองข้างเธอรีบปราดมันก่อนมองเส้น ทางตรงหน้า รอยเท้านี้มันรอยเท้าของหัวขโมยที่ขโมยปลาของเธอแน่ๆ มันคือตัวอะไรกัน!

    " อั๊วจะจับมันให้ได้!! " เธอตั้งปณิธานนิ้วกรีดมองกระดาษระบุคำเตือนไว้ อย่าเข้าใกล้ให้มันรู้ตัว และอย่าทำให้มันออกวิ่งเป็นอันขาด
    " เรดรันเนอร์เหรอ? อยากลองดีสินะ ได้เลย ได้! อีหนูไปกันเถอะ " หลังจากตรวจสอบข้อมูลเรียบร้อย ซอนเน่รีบออกเดินทางตามรอยเท้าที่ถูกทิ้งไว้ ไม่ลืมที่จะล็อคกระเป๋่าไว้แน่นหนาเพราะถ้าโดนขโมยเบ็ดไปอีกบนเธอคงไม่เหลือ อะไรไว้ตกปลา หญิงสาวเดินนำโบบิไปอย่างเงียบกริบทุกครั้งที่ก้าวเดินเธอหันไปมองเจ้าโบบิ ว่ามันขยายขนาดตัวหรือไม่ ไม่งั้นเสียงเด้งดึ้งของตัวโบบิจะทำให้เจ้าหัวขโมยนั้นตื่นเสียก่อน รอยเท้าของเรดรันเนอร์หายลับเข้าไปในโขดหินใหญ่ริมลำธาร

    " เดียวลื้อไปหลบอยู่หลังโขดหินนั้นนะ พยายามขยายตัวให้เท่าโขดหิน แล้วพออั๊วล่อมันออกมาจัดการทับเลย " ซอนเน่ก้มกระซิบข้างหูโบบิอย่างระวัง โบบิสีขาวใช้ตากลมใสแจ๋วดูโขดหินก่อนหันพยักหน้ามือเล็กตีพุงตัวเองเป็น สัญญาณว่าเชื่อใจได้เลย! ทำให้เธอยิ้มอย่างพอใจแล้วปลีกตัวเองไปอีกทิศเพื่อจัดการล่อเจ้าเรดรันเนอร์
    เงินสิบเซียถูกควักจากกระเป๋าเธอมองมันแล้วน้ำตาจะไหลเพราะกว่าจะได้มา แต่ละเซียมันยากยิ่งแต่เอาเถอะ ยังไงปลาก็สำคัญกว่า แถมเป็นปลาระดับสี่ด้วยนะ ถ้าปลาระดับหนึ่งจะไม่ตามมาถึงนี้เลย ร่างเล็กเลื่อนตัวเข้าไปนอนซุ่มในพุ่มไม้เหรียญถูกวางไว้ไม่ห่างไกลจากพุ่ม มาก เพราะถ้าพลาดจับไม่ได้เงินเธอก็ยังอยู่ ไม้ยาวๆนำไปเขี่ยเหรียญเพื่อให้มันกระทบแสงมากขึ้นจนเกิดประกายระยิบระยับ ดึงดูดสายตาของหัวขโมยให้อยากเดินมาเก็บ

    เรดรันเนอร์โดนความระยิบ ระยับจนต้องหันไปดู มันอยากเห็นสิ่งที่ระยิบระยับมากขึ้นแต่ทันทีที่จะก้าวขาออกไปมันกลับชะงัก แล้วมองซ้ายมองขวา ทำให้มือของซอนเน่ที่เตรียมส่งสัญญาณเริ่มชื่นเหงือ แต่สักพักเหมือนมันจะคิดว่าคงไม่มีใครอยู่ที่นี้หรอกมันก็รีบวิ่งเข้ามาหา เหรียญทันที
    จังหวะนี้แหละ !!! ซอนเน่ เริ่มปาหินส่งสัญญาณจนเรดรันเนอร์ก้มมองหินที่ถูกปามา เจ้าโบบิสีขาวเห็นโอกาสเลยรีบเด้งตัวกระโดดสูงขึ้นใช้ร่างกายอันใหญ่มหึมา ของตัวเองเตรียมทับเจ้าเรดรันเนอร์ หัวขโมยตัวนั้นทันที

    เจ้าเรดรันเนอร์ถูกโบบิทับแบนมันลองโอดครวญ หันมองหญิงสาวแบบเคียดแค้นจนเธออยากแตะหน้ามันสักสองสามที่แต่เดียวก่อนเธอต้องเอาปลาก่อน
     " เก็บแซลมอนอั๊วไว้ตรงไหน? โบบิเขยิบหน่อย " โบบิเด้งตัวไปทับขาเจ้าเรดรันเนอร์อย่างรู้งานกระเป๋าบนหลังของเรดรันเนอร์มีหางปลาโผล่ออกมานี้ต้องเป็นปลาแซลมอนของเธอแน่ๆ
    " เจอแล้ว! " ซอนเน่ยิ้มดีใจรีบเก็บปลาแซลมอนเข้ากระเป๋าของเธอแล้วล็อคไว้แน่นหนาเช่นเดิม เงินอยู่ครบปลาก็ได้กลับไม่มีอะไรสุขใจเท่านี้แล้ว เธอเอาไม้เขี่ยหน้าเจ้าเรดรันเนอร์ไปมาก่อน มันส่งเสียงคำรามจนเธอสะดุ้งแล้วเด้งตัวออกห่าง
    " ตอนแรกคิดว่าจะปล่อยแต่คงไม่ต้องแล้วมั้ง " เธอมองเจ้านั่งวิ่งที่กล้าคำรามใส่เธอแล้วควักเอากรงที่ได้มาฟรีตอนกำลังเข้าป่า ตอนแรกก็งงว่าจะเอามาให้ทำอะไรในป่านี้ที่แท้ก็ให้มาจับเจ้าเรดรันเนอร์หัวขโมยนี้เอง

    สุ่มความสำเร็จ - จับเรดรันเนอร์เข้ากรงได้

    " ต้องนำไปส่งราคิน " ซอนเน่พูดถึงผู้ดูแลผืนป่าเธอมองเจ้าเรดรันเนอร์ที่ส่งสายตาละห้อยให้เธอจากในกรง โบบิสีขาวต้องแบกกรงไว้ด้านหลังของมัน มันพยายามเด้งตัวเพื่อขยายขึ้นจนขนาดนั้นได้ตามที่ต้องการ
    " ไปกันเถอะ " ซอนเน่ปีนขึ้นไปยืนบนกล่องเริ่มเดินทางไปยังบึงมรกตเพื่อให้ผู้ดูแลเป็นคนจัดการว่าจะทำยังไงกับเจ้าเรดรันเนอร์นี้ดี


    แก้ไขล่าสุดโดย Zonne Capulet เมื่อ Tue 14 Jan 2014 - 14:06, ทั้งหมด 1 ครั้ง

    ภารกิจที่บันทึกสถิติแล้ว Re: [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!”

    ตั้งหัวข้อ by Lunar EclipseTue 14 Jan 2014 - 13:48

    The member 'Zonne Capulet' has done the following action : เหตุการณ์สุ่ม

    '001 วงล้อแห่งโชคชะตา' :
    [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!” Zo4
    Result :
    [QUEST-C] “เรดรันเนอร์ออกวิ่ง!” Kpg